woooohooooo.....
tingginya labu......
gile ahhh....gayat betul ni.....
kat atas ni ada cafe,so sape2 yg nak makan snack macam burger ke,cikedis ke,
kat sini memang ada jual....
kami cuma bergambo2 je....
gambo itu harus ye...
ok,gamba yg ala2 dlm hutan ni adalah jalan menuju ke jambatan gantung
er,sy teragak2 nak pegi ke situ sebenarnya....
sebab gayat sangat....
tinggi tu bai....
tapi......
da pina ajak,dan sy pon terpikir ini la peluang utk sy ke seberang sana
pasni entah bila lagi
da alang2 dtg sini kan?
jd sy melawan ketakutan sy semata2 utk ke seberang sana
hmmmm....
mula2 kena melalui hutan2 ni...
wah...syok jugak,nyaman je rasa
sampai suda di jambatan gantung
hanya menunggu langkah dr sy je utk bergerak ke sana
tapi.....
xde tapi tapi lg!
er.....pina,mampu kah aku merentasi jambatan gantung yg setinggi....er,tak tau...
"tade pape la fiza....."pina cuba memberi semangat yg kian pudar
ok lah....sy kepit lengan pina....hee....
penakut gila kau fiza...
seyes sy gayat.....
angin da la bertiup dgn kuat,sy rasa mcm badan sy terlalu ringan
dan angin tu macam cuba menolak sy ketepi ketepi dan ketepi....
no no no.......
sy pegang erat lengan pina lg...
tp kaki sy rasanya macam tak berpijak di lantai....
walaupon sy sendiri mengira-ngira papan lantai tu...
apa?papan?
jambatan ni di perbuat drpd papan?
kukuh ke ni?kuat ke ni?
ramai org ni atas jambatan ni!
diorang ni biar betol???!!
setiap kali ada orang yg melintas di hadapan sy pasti mulut sy berkumat kamit
pakcik....jangan goyang pakcik....
kak,slow2 kak....jangan goyang...
pina???
pina cuma gelak kan sy tak sudah!
sampai hati kau pina....
sy tak tau la apa yg pina dok sembang ngn sy...
sy tak mampu nk dengar apa yg pina cuba sampaikan
yg sy pasti dia cuma gelak je.....
muka kecut gila!
mencuba untuk senyum...
akhirnya kami smpai di penghujung jambatan...
fuhhh....lega...
walaupon masih 'tergantung',sekurang-kurangnya tempat sy berpijak telah luas
ohh......drama betol kau fiza....
wajah kelegaan
tapi.....
perjuangan sy belum selesai...
kena patah balik lalu jalan yg sama......
adoii...tade jalan lain ke?
ada!terjun ke bawah!choy!
sy dan pina meneruskan perjalanan pulang melalui jln yg sama...
mulut masih terkumat-kamit
bang jangan goyang bang....
tetibe ada mamat ni pegi lompat kat depan sy...
terus sy jerit
bang!jangan goyang bang!!!
pina ketawa!abang tu ngn awek dia pon ketawa!
sengal!buat malu aku je menjerit kat atas jambatan gantung tu!
arghhh!!!
kami pon sampai di penghujung jambatan gantung tu,
sy dongak ke atas....
biar betik pina???
kita kena naik setinggi tu ke utk sampai ke station cable car tu?
pina sengih je....
mak aih,masa turun td tak rasa pulak setinggi ni....
jawabnya sy jadi mengah nak menaik tangga2
lagi pulak ada tangga yg memang memerlukan langkah yg tinggi...
pina laju je ke depan
sy?
berbekalkan air mineral yg tinggal sikit,sy gagah kan jugak
sambil meneguk air mineral
sikit lagi....dan sikit lagi....lagi sikit....
akhirnya kami sampai di tangga stesen....
sy dan pina terduduk....
i`m speechless......
huh huh huh........
nafas sy tak cukop!jantung sy masa tu berdegup dgn amat kencang sekali....
pina panik!
dia baru teringat yg sy ada masalah penat.....
sy masih tak dapat kluar kan suara....
pina makin panik,dia hulur botol air mineral sbb air mineral sy da abes
tak abes2 dia kata sory,sbb dia lupa.
dia kata klo dia ingat dia takkan ajak sy turun ke jambatan gantung tu
tp sy cuma bley senyum je,sambil tangan sy dok goyang2 sebagai tanda "takpe2"
jantung sy masih deras......sy cuba tarik nafas dlm2
cuba mem'praktik'kan ilmu aerobik,
iaitu bila kita mengah cuba tarik nafas dlm2 dan kemudian lepaskan pelan2
selepas beberapa percubaan,akhirnya sy bersuara...
'aku ok....takpe....aku da ok....'
pina lega.....
seyes dia sangat risau....heheee....takut kena dukung sy bawak turun bawah la tuu...
nasib baik kami cepat dapat gondola utk turun ke bawah....
dlm gondola tu kami da tak banyak cakap
sebab penat + perasaan gabra td masih ada...heee....
sampai je kat base station kami terus beli selipar
sebab kaki da melecet...hee....
mau tak melecet kalo naik tangga setinggi tu dgn kasut yg bertumit
lepas bayar terus pakai.....
da tak larat menanggung sakit ni....
kami da tak tunggu apa,
terus merempit pulang.....
pulang ke rumah pina....he...
to be continue........??
No comments:
Post a Comment